میثاقی دوباره

تجمع عظیم و بیاد ماندنی سالیانه رزمندگان تیپ ۱۵ آبی-خاکی امام حسن ع  در اولین جمعه اسفند ماه هر سال در سایت خیبر (پادگان شهید بهروز غلامی)که هم اکنون به شهید محلاتی تغییر نام یافته است برگزار می شود که مراسم یازدهمین گردهمایی امسال در اولین جمعه اسفند مورخه۴/۱۲/۱۳۹۱ از ساعت ۸تا ۱۵ برگزار می شود لازم به ذکر است که عاشقان و رزمندگان تیپ که از جای جای میهن اسلامیمان در این مراسم حضور پیدا میکنند با وسایل نقلیه شخصی و یا عمومی جهت شرکت در این مراسم پرشکوه حضور به هم میرسانند و تنها در شهرهایی مثل بهبهان ،آغاجاری و ...که تعداد زیادی از رزمندگان متعلق به این شهرستان ها بوده اند تعدادی اتوبوس برای انتقال رزمندگان اسلام در نظر گرفته می شود به امیدار دیدار با شما رزمنده امام حسنی در اولین جمعه اسفند ماه ۱۳۹۱ در کیلومتر ۱۰ جاده اهواز -حمیدیه

حورالعین

در دسته شهید حبیب الله دیم گردان امام حسین(ع) همانند سایر دسته ها و واحدهای تیپ 15 امام حسن مجتبی ع رزمندگان اسلام قبل از خوابیدن وضو گرفته و پس از آن درون چادر دسته که در دامنه تپه در میان شن های تثبیت شده ناشی از طوفان در پادگان شهید غلامی (سایت خیبر) دور هم جمع شده و با حضور کلیه برادران سوره واقعه را قرائت می کردند و تنها در شرایط اضطراری یا در هنگام عملیات که امکان تجمع و تشکیل جلسات فوق نبود این مراسم برگزار نمی شد و برادران در این لحظات نیز بصورت انفرادی سوره واقعه را قرائت می کردند. قرائت سوره واقعه حالت معنوی عجیبی را در روحیه برادران ایجاد می کرد که ثمرات آن را در هنگام عملیات و ایثارگری برادران رزمنده به وضوح دیده می شد و خاطرات زیادی از اثرات معنوی قرائت این سوره در بین رزمندگان اسلام نقل شده است.از جمله در دسته شهید حبیب الله دیم که فرماندهی آن را اکبر دهدار و یونس ستونه بر عهده داشتند هنگامی که قرائت سوره واقعه به آیات

وَحُورٌ عِينٌ ( 22 )

و همسرانی از حور العین دارند،

كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ( 23 )

همچون مروارید در صدف پنهان!

جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 24 )

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‌دادند!

لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ( 25 )

در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛

إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ( 26 )

تنها چیزی که می‌شنوند «سلام» است «سلام»!

می رسید ناگهان صدای خنده بلندی فضای چادر را در بر می گرفت که این خندیدن در اکثر جلسات تکرار می شد که از سال 1363 تا اسفند 1365 ادامه داشت ؛و این ها کسی نبودند مگر برادران مجید معلمیان وعبدالله صباغان که هر دو با نگاهی معنادار به هم نگاه کرده و بشدت می خندیدند و تذکرات مکرر برادران دیگر از جمله اکبر و یونس نیز جهت ترک این رفتار نیز فایده ای نداشت .

شهید مجید معلمیان                           شهید عبدالله صباغان

                 

سرانجام این دو در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه کنار نهر جاسم  بعد از پل مرگ (واقع بر روی نهر جاسم در مجاورت اروند صغیر) به طرف دژ عراق به همراه تعداد زیادی از دوستان و همرزمان خویش زیر آتش شدید دشمن به شهادت رسیدند تا رمز و را ز خنده های مکرر آنها رودروی همدیگر با شهادت همزمان و در یک نقطه عملیاتی که آخرین حد پیشروی رزمندگان اسلام در عملیات کربلای 5 نیز بوده تعبیر شود و جالب تر این که مزار این دو شهید عزیز در گلزار شهدای بهبهان در کنار هم می باشد.

(زراعت پیشه،نجف،۱۳۹۰،اولین تیپ:نگاهی به عملکرد تیپ۱۵ آبی-خاکی امام حسن مجتبی ع در دفاع مقدس)

 

تیپ 15 امام حسن ع : ارائه الگو

خصوصیت و ویژه گی منحصر به فردی که تیپ 15 آبی- خاکی امام حسن مجتبی (ع) را در بین یگانهای سپاه پاسداران منحصر به فرد ساخته بود قرار گرفتن  نیروهایی از سایر استانهای کشور بود که خود آن  استانها تیپ و یا لشکر مخصوص به خود داشتند که از جمله استانها و شهرستانهای پشتیبانی کننده تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع)می توان به تهران،اصفهان،قم،خرم آباد،نهاوند،ملایر،بروجرد،درود الشتر، الیگودرز ، پلدختر ،ازنا ،کوهدشت، اهواز ،بهبهان، رامهرمز، هفتگل، آغاجاری، امیدیه ، ماهشهر ،ایذه ، باغملک، دزفول، شوشتر ، آبادان ، شادگان ، خرمشهر ، شوش ، اندیمشک ، دشت آزادگان ، مسجد سلیمان، دهدشت، بهمئی ،گچساران ،استانهای فارس،مازندران،آذربایجان،و گیلان اشاره کرد که از اولین روزهای تشکیل تیپ تا زمان انحلال در تیپ 15 امام حسن (ع) حضور داشتند و تحت هیچ شرایطی حاضر به ترک نمودن این تیپ نشدند و بر همین اساس و به شوخی به تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع) تیپ 72 ملت گفته می شد

تیپ 72 ملت

.در این بین میتوان به برادران اعزامی از لرستان اشاره کرد که در واحدهای اطلاعات و عملیات ،طرح و عملیات ، تخریب و آموزش نظامی تا آخر روزهای جنگ باقی ماندندو حتی بسیاری از این نیروها بدلیل تشکیل تیپ 57 حضرت ابوالفضل از طرف مسئولین استان لرستان جهت جدایی از تیپ 15 و پیوستن به یگان اختصاصی خویش تحت فشار قرار گرفته و تا مرحله قطع حقوق نیز پیش رفتند اما نیروهای فوق با دلبستگی زایدالوصفی در تیپ 15 ماندندو در طی سالهای حماسه و خون این رزمندگان که بصورت موزاییکی از اقوام و لهجه های مختلف شاکله تیپ را تشکیل می دادند با صدق و صفا و صمیمیت و جوی آکنده از عطوفت و مهربانی در تیپ 15 دور هم جمع شده و جلوه های ایثار و از خود گذشتگی را از خود به نمایش گذاشتند و بسیاری از برادران تا زمان دسترسی به اطلاعات پرسنلی یا شهادت دوستانشان از قومیت و شهر محل سکونت همرزمانشان اطلاع پیدا نمی کردند.

معنویت و مسائل فرهنگی از بعد بالایی در بین رزمندگان برخوردار بود و حضور مداحان مطرح در کشور از جمله حاج صادق اهنگران ،غلامرضا کویتی پور،رضا نبوی و .... به این ویژگی و ارزش می افزود چنانجه در حسینیه سایت خیبر در صورت اندکی تاخیر جا برای نماز جماعت پیدا نمی شد و رزمندگان مجبور بودند با توجه به شرایط جوی سخت در منطقه در بیرون حسینیه بر روی زمین برهنه نماز را اقتدا نمایند و یکی از مکانهایی که نیاز به پارتی همرزمان داشت موقع نماز جماعت در حسینیه پادگان شهید غلامی بود. اوج این معنویت را می بایست در نیمه های شب و خصوصاً فصل زمستان در این منطقه بیابانی جستجو کرد که آوای مناجات و نماز شب رزمندگان را در حسینیه سایت و تپه عرفان که در مجاورت آن قرار داشت همچون وزوز زنبورها در کندوهای عسل یادآور زمزمه و عبادت یاران اباعبدالله الحسین ع  در شب عاشورا را تداعی می کرد  و در صورت حضور افراد غیر عضو تیپ در آن لحظات روحانی گمان می کرد که نماز جماعت در آن مکان در حال اقامه است.

در تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع) تشخیص فرمانده ،سپاهی و بسیجی از هم کار بسیار مشکلی بود و نیروهای رسمی و کادر سپاه را در شب عملیات می شد با پوشیدن لباس فرم سپاه  تشخیص داد که نگاه آنان به این امر از احترام و تقدس نسبت به این لباس  سبز سپاه بود که بسیاری از آنان با همین لباس به لقاء معبود خویش رسیدند. فرماندهان تیپ نیز  با حضور خویش در بین رزمندگان در همه صحنه ها جلودار بودند و هدایت عملیاتها را بر عهده داشتند و به همین خاطر اغلب آنها در طی عملیاتها به شهادت رسیده و یا زخمی شدند؛ مجموعه چنین خصوصیاتی باعث شد تا نیروهای رزمنده زبده که بدنبال یگانهای عملیاتی بودند تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع) را انتخاب می کردند.(زراعت پیشه،نجف،1390،اولین تیپ:نگاهی به عملکرد تیپ 15 آبی-خاکی امام حسن مجتبی ع در دفاع مقدس)

خاطرات ماندگار :

 دستور برای گریه نکردن

پدر  فرمانده گردان امام حسین ع چند روزی برای دیدار با رزمندگان در سایت خیبر (پادگان شهید غلامی) مهمان رزمندگان تیپ 15 امام حسن مجتبی ع بود و به دلیل کهولت سن در مقر فرماندهی گردان بسر می برد.در نیمه های شب وی متوجه سر و صداهای مشکوکی می شود و با سرک کشیدن به محوطه گردان که اتفاقاً در نزدیکی حسینیه تیپ نیز قرار داشت متوجه می شود تعداد زیادی از نیروهای تیپ و گردان مشغول ادای نماز و گریه و زاری می باشند. وی با عجله پسرش که فرمانده  گردان بود را بیدار کرده و می گوید که سریع بلند شو که برای نیروهایت مشکل درست شده چرا که در محوطه پادگان و حسینیه مشغول گریه و زاری هستند.

فرمانده گردان نیز با کمال آرامش و خونسردی گفت:پدرجان این ها از خوف خدا مشغول به گریه و زاری هستند و برای استغفار و آمرزش گناهان خویش طلب عفو و بخشش می کنند تا در صورت شهادت در عملیات حقی بر گردن آن ها نباشد. پدر نیز به پسرش گفت :خوب پسرجان تو که فرمانده آنها هستی پس به نیروهای تحت امرت دستور بده تا دیگر گناه و خطا نکنند تا در دل شب سرد و تاریک مجبور به گریه و زاری و درخواست بخشش و استغفار شوند.