تپه عرفان
در پادگان شهید بهروز غلامی معروف به سایت خیبر که محل استقرار و سازماندهی نیروهای تیپ 15 آبی-خاکی امام حسن مجتبی (ع)بود، در کنار حسینیه تیپ و مجاور آسایشگاه های رزمندگان گردان های پنج گانه سیدالشهدا(ع)، ابوالفضل(ع)، کربلا، محرم و امام حسین(ع) و سایر واحدهای رزمی و ستادی که در فاصله های دور در اطراف آن، تپه ای بزرگ متشکل از صخره های ریز و درشت و همچنین سطحی پوشیده از رمل های ماسه ای قرار داشت که به تپه عرفان معروف شده بود.
نمایی از تپه عرفان و حسینیه تیپ 15 امام حسن مجتبی ع
علت نامیده شدن این تپه به تپه عرفان این بود که عصرها هنگام غروب آفتاب که برادران از کارهای روزانه که معمولاً آموزشهای مختلف و آمادگی رزم و سازماندهی برای انجام ماموریت های محوله بود برخی از آنها وضو گرفته ودر دامنه و بالای تپه و در میان صخره های متعدد آن به تفکر و تامل در خلقت و آیات و نشانه های الهی می پرداختند و برخی نیز به قرائت قرآن و سایر کارهایی که در جهت خوسازی معنوی از سوی بزرگان و عالمان اخلاق توصیه شده بود مشغول می شدند؛بطوریکه بسیاری از خاطرات،دل نوشته ها و وصیت نامه های رزمندگان و شهدا در دل همین تپه نوشته شد .
رزمندگان تیپ 15 امام حسن (ع) هر یک به نوعی خاطرات و لحظات خوبی از تپه عرفان به یادگار دارند چرا که خود را مقید به شرکت در تمامی نمازهای جماعت در حسینیه تیپ می دیدند و روبرو شدن با تپه فوق در مجاورت حسینیه و حواشی و صحنه های بی بدیل آن نقش ماندگاری در ذهن آنان بجا گذاشته است و گذشت زمان بعد از حدود سه دهه نیز نتوانسته آن را از خاطر آنان محو نماید؛نماز جماعت های برگزار شده در حسینیه تیپ چنان باشکوه و شلوغ بود که بسیاری از برادران اگر ساعتی قبل از اذان در آنجا حاضر نمی شدند نمی توانستند برای خود جایی برای نشستن دست و پا کنند و بازار پارتی بازی برای جا گرفتن برای دوستان بخاطر بعد مسافت و دوری راه تا زمان حضور آنان در نماز جماعت داغ بود و با اتصال افراد به جماعت در بیرون از ساختمان حسینیه، دامنه صفوف نمازگزاران به تپه عرفان می رسید.
نیمه های شب نیز این تپه حال و هوای خاص خود را داشت چرا که حسینیه تیپ بواسطه کثرت رزمندگان نماز شب خوان حالت جماعت را به خود گرفته بود و افرادی که تمایل به خلوت بیشتر جهت راز و نیاز داشتند به سمت تپه عرفان راه می افتادند و در سرمای سرد و خشک زمستان و یا در گرما و شرجی سخت تابستان در پناه صخره های تپه به راز و نیاز و نماز می ایستادند و برخی دیگر با کنار زدن ماسه های تپه که ناشی از حرکت ماسه ها هماراه با باد و طوفان بود قبرهای انفرادی حفر و با جای گرفتن در آنها و راز و نیازهای جانسوز اوج بندگی و اخلاص خویش را به نمایش می گذاشتند.
پادگان شهید بهروز غلامی از فراز تپه عرفان
حسینیه تیپ 15 و تپه عرفان طی دفاع مقدس مامن و محل ساکتی جهت سبک شدن و آسمانی شدن بود برای رزمندگانی که از قافله شهدا عقب افتاده و یا این که ضمن گریه و زاری برای آمرزش خطاها،خاظعانه از درگاه خداوند طلب آمرزش وبخشش می کردند و این لحظات نورانی مجوز و سکوی پرواز و اوج کمال بسیاری از رزمندگان تیپ 15 امام حسن مجتبی (ع) در دفاع مقدس گشت ؛ فضایی که گویی از زمین خاکی کنده شده و در آسمان ها سیر و سفر می کردند. هنوز هم یاد این لحظات عقب ماندگان از وادی عشق و قافله شهدا را را به لطف و کرم الهی و شفاعت دوستان شهیدشان امید وار می سازد.(زراعت پیشه،نجف،1390،اولین تیپ:نگاهی به عملکرد رزمندگان تیپ 15 آبی-خاکی امام حسن مجتبی در هشت سال دفاع مقدس)
