معمولاً بعد از پایان هر عملیات نیروهای رزمی و واحدهای پشتیبانی جهت پدافند و حفاظت از منطقه عملیاتی به آنجا اعزام می شدند. در جهت حفظ و حراست از مناطق عملیاتی بدر و سرزمین های آزاد شده پاسگاه های آبی مربوط به عملیات خیبر جلوتر برده می شد لذا با اعزام گروهان امام حسین (ع) از تیپ ۱۵ آبی-خاکی امام حسن مجتبی ع به هورالعظیم پاسگاههای مورد نیاز به نام های شهیدان افضل ، نیکپور ،دیم ،نیکخو ، سعیدی ، درویش ، حسنی زاده و .... با نصب  و اتصال یونولیت زده شدند که در محل تقاطع آبراههای مهم موجود در هور قرار داشتند و گروهانهای تیپ به همراه سایر واحدهای رزمی و پشتیبانی به نوبت در این پاسگاهها مستقر و از تردد وهجوم احتمالی دشمن جلوگیری می کردند.

منطقه عملیاتی و پدافندی بدر

ساخت پاسگاه با یونولیت در آن هوای بسیار گرم ، حشرات و حیوانات موذی منطقه و عدم آشنایی و سازگار نیروها به منطقه هور سبب فشار مضاعف به نیروها شده بود که با توجه به نقش آن در حراست و حفاظت از عملیات بدر از اهمیت بسزایی برخوردار بود.با توجه به نوع ویژه پدافند در آب و محدیت های آن نسبت به پدافند در خشکی مثل پیوستگی یگانها ، برای رفع این نقیصه فاصله بین پاسگاههای آبی را بوسیله نقاط اتکا و کمین می پوشاندند.

در روی پاسگاههای آبی علاوه بر کلاس های عقیدتی-سیاسی بطور مرتب کلاسهای آموزس نظامی در زمینه سلاح، ش.م.ر  و ... برگزار می شدتا هم از وقت و زمان آنان بهترین استفاده شود و هم این که از لحاظ کیفی نیز نیروها هر لحظه بر بر اطلاعات و آمادگی رزمی آنها افزوده شده و وقت آنها به بطالت نگذرد، ضمن این که نماز جماعت با حضور روحانیون اعزامی به منطقه مرتب برگزار می شد.

خط آبی تحت کنترل نیروها حدود 70 کیلومتر بود و با توجه به آبراههایی که بصورت آنتنی بود در جناح سمت راست تیپ 15 آبی- خاکی امام حسن مجتبی (ع)، لشکر ویژه شهدا مستقر بود که از کردستان به جنوب ماموریت یافته بود و سمت چپ تیپ نیز لشکر 8 نجف اشرف مستقر بود.

در طی پدافند در منطقه دشمن بیشتر از طریق بالگرد پاسگاهها و قایقها را مورد هدف قرار می داد که با دوشیکاها و پدافند5/14 مستقر در منطقه با آنها برخورد می شد. در پاسگاههای نزدیک به خط دشمن خمپاره های 60 میلی متری نیز برای مقابله با دشمن وجود داشت و جهت جلوگیری از نفوذ دشمن  از طریق آبراههای مهم، این مسیرها بوسیله واحد تخریب مین گذاری و تله گذاری شده بود که مرتباً مورد بازرسی قرار می گرفت و مشکل دیگری که در پاسگاههای آبی وجود داشت که یونولیت ها تحمل وزن گونی های بزرگ خاک را نداشته و زیر آب می رفتند، لذا جهت ایجاد سنگرهای اجتماعی و سنگر دوشیکا با گذاشتن یونولیت ها بصورت دو طبقه این مشکل را حل کردند و برای حفاظت از نیروها و دوشیکا اطراف پاسگاه سه ردیف گونی پر از خاک چیده می شد که با این تدبیر تلفات نیروهای خودی کاهش یافت.

پاسگاه های پدافندی عملیات بدر در حقیقت محل هایی برای محک زدن ایمان جسم و روح برادران رزمنده بود که علاوه بر جهاد اصغر در مواجهه با دشمن بعثی در آزمونی مهمتر و سخت تر و در جهاد اکبر بر نفس خویش نیز غلبه کردن بر سختی ها و مسائل ناشی از آن ها را برای میدان های سخت تر در آینده محک می زدند.